Wielu inżynierów zapomina, że narzędzia, z których korzystają, można w prosty sposób łączyć. Ja w ten sposób w projektach łączę często Terraform i Makefile. Pozwala mi to zautomatyzować proces wykonywania czynności oraz uniknąć prostych błędów, takich jak choćby literówki czy odwoływanie się do nieistniejących plików. Pokażę Ci teraz jakie to banalnie proste!
Projektując mikrosegmentację usług i ich konteneryzację powinniśmy pamiętać, by nie zapisywać wewnątrz kontenerów informacji, które zmieniają się w zależności od instancji. Umieszczanie plików konfiguracyjnych aplikacji uruchamianej w kontenerze „na sztywno” w obrazie kontenera nie jest zbyt dobrym pomysłem. Podobnie rzecz ma się choćby z certyfikatami SSL. Pokażę Ci dwa sposoby na to, w jaki sposób możesz przekazać podłączyć dowolny plik do kontenera. Zdradzę Ci, że drugi jest moim ulubionym.
Na początku października nakładem wydawnictwa CiscoPress została wydana książka Cisco Certified DevNet Associate DEVASC 200-901 Official Certification Guide. Na tą książkę czeka wiele osób, które mają w planach przystąpienie do egzaminu. Zainteresowane nią są też osoby, które po prostu chcą poznać świat DevNet. Pożyczyłem książkę na kilka godzin od znajomego, dzięki temu mogę wam przedstawić jej recenzję.
W krótkim artykule opisującym nowości w języku Python w wydaniu 3.9 zwróciłem uwagę na dwa operatory pozwalające na operowanie na zmiennych typu słownikowego (dict). W dzisiejszym wpisie w ramach Wtorków z Pythonem pokażę Ci kilka sposobów na łączenie dwóch lub więcej zmiennych słownikowych ze sobą. Pisząc swoje programy do automatyzacji bardzo często będziesz te operacje wykonywać.
W dzisiejszym artykule posługiwać będę się trzema zmiennymi słownikowymi. Zdefiniuje je w poniższy sposób. Zauważmy, że zarówno w zmiennej x jaki i z występuje klucz ’a’, lecz ma przypisane inne wartości.
>>> x = {'a': 1, 'b': 2}
>>> y = {'c': 3, 'd': 4}
>>> z = {'a': 5, 'f': 6}
Pierwsza metoda łączenia ze sobą dwóch zmiennych typu słownikowego polega na wykorzystaniu metody update(). Gdy wywołamy ją jako metodę zmiennej x jako argument podając zmienną y, to zawartość zmiennej y zostanie doklejona do zmiennej x.
>>> x.update(y)
>>> x
{'a': 1, 'b': 2, 'c': 3, 'd': 4} W przypadku, gdy nazwy kluczy się powtarzają, wartość klucza w zmiennej, dla której metoda jest uaktualniana zostanie zaktualizowana
>>> x.update(z)
>>> x
{'a': 5, 'b': 2, 'f': 6} Dlatego ważne jest by dokładnie rozumieć kierunek działania metody update(). Wywołanie jej ze zmiennej z przyniosłoby następujący efekt.
>>> z.update(x)
>>> z
{'a': 1, 'f': 6, 'b': 2} Bliźniaczo podobna do powyższej jest metoda operatorów **. Wymaga ona jednak zapisania wyniku operacji w trzeciej zmiennej. Nie modyfikuje ona żadnej ze zmiennych, które łączymy jak to miało miejsce w poprzednim przykładzie. Została ona wprowadzona w wydaniu 3.5 języka Python. Nie jest ona zbyt intuicyjna w swoim zapisie i niewielu programistów z niej korzystało.
>>> u = { **x, **y}
>>> u
{'a': 1, 'b': 2, 'c': 3, 'd': 4}
>>> w = { **x, **z}
>>> w
{'a': 5, 'b': 2, 'f': 6} Jak widać w przypadku powtarzających się kluczy nadpisana zostanie wartość tego z lewej strony. Zaletą tej metody jest jednak to, że w pojedynczym zapisie możemy połączyć ze sobą wiele zmiennych słownikowych. Operacje łączenia wykonują się od lewej do prawej.
>>> t = { **x, **y, **z}
>>> t
{'a': 5, 'b': 2, 'c': 3, 'd': 4, 'f': 6} Połączyć dwie zmienne słownikowe możemy jeszcze tworząc trzecią zmienną jawną deklaracją typu, czyli dict(x, **y). Metoda ta działa jednak jedynie w przypadku, gdy wszystkie klucze w słownikach są tekstem.
W Python 3.9 wprowadzono operacje na zmiennych słownikowych za pomocą operatorów union (|) oraz in-place union (|=). Pierwszy z nich jest odpowiednikiem zapisu {**x, **y}.
>>> x | y
{'a': 1, 'b': 2, 'c': 3, 'd': 4}
>>> x | z
{'a': 5, 'b': 2, 'f': 6}
>>> x | y | z
{'a': 5, 'b': 2, 'c': 3, 'd': 4, 'f': 6} Sam operator | nie modyfikuje wartości żadnej ze zmiennych. Wynik operacji możemy przypisać do nowej zmiennej. Inaczej zachowuje się operator |=, który połączoną wartość zapisuje w zmiennej po lewej stronie wywołania. Jest on zatem odpowiednikiem wywołania metody update().
>>> x |= y
>>> x
{'a': 1, 'b': 2, 'c': 3, 'd': 4}
>>> y
{'c': 3, 'd': 4} Jak widzisz łączenie zmiennych słownikowych można wykonać na wiele sposobów. Wybierz odpowiedni dla swojego programu. Koniecznie pamiętaj, która metoda nadpisuje wartość jednej z łączonych zmiennych aby nie stracić przetwarzanych danych.
We wtorek oficjalnie wydano Python 3.9. Nowa wersja nie jest niczym przełomowym, mam wrażenie, że autorzy skupili się na bardziej na stabilizacji i uporządkowaniu kodu języka niż na wprowadzaniu nowych funkcjonalności. Poniżej krótka lista najważniejszych moim zdaniem zmian patrząc z perspektywy osoby zajmującej się automatyzacją infrastruktury IT.
Poniżej moja subiektywna lista najciekawszych zmian w nowej wersji języka:
Po opublikowaniu poprzedniego artykułu z cyklu „Wtorki z Pythonem” dostałem od jednego z czytelników pytanie, dlaczego tak dziwnie skonstruowałem wywołanie funkcji print(). Chodziło o zapis print("(%s,%s)" % (self.x, self.y)). W dzisiejszym artykule wyjaśnię, dlaczego taka konstrukcja była konieczna, oraz jak można ten sam wynik osiągnąć innymi sposobami. Odpowiednie formatowanie zmiennych by wyświetlić je na ekranie konsoli to jedna z podstawowych umiejętności jakie każdy musi posiadać.
Ostatnio chciałem dokonać aktualizacji GitLab-a w moim domowym labie. Nie wyszło. Podnosząc wersję oprogramowania GitLab-a, od dwóch lat nie aktualizowałem wersji bazy danych, która jest niezbędna do prawidłowego działania. O ile wersja GitLab 13.1.4 nadal działała z PostgreSQL 9.6.2 (mimo że w dokumentacji jest zapisane, że to od dawna wersja niewspierana), to wersja 13.2 już ze starą bazą uruchomić się nie chciała. Aktualizacja bazy nigdy nie należy do prostych zadań. Pokażę Ci, w jaki sposób ja podszedłem do tego zadania i wykorzystałem dobrodziejstwo kontenerów. Nie jest to metoda zgodna z zaleceniami, które znajdziesz w dokumentacji, ale działa. I moim zdaniem do zastosowań w labie jest najprostsza i najszybsza. Aktualizacja kontenera bazy danych okazała się dzięki temu całkiem szybka i niezbyt skomplikowana.
W pierwszej części pokazałem jak definiować listę oraz w jaki sposób odczytywać pojedyncze, lub całe grupy elementów listy. Operacji na listach i jej elementach jest nieco więcej. Raz utworzona lista nie jest obiektem stałym i można zarówno modyfikować wartość każdego z jej elementów jak i dodawać oraz usuwać poszczególne elementy. Listy w Python pozwalają na przeprowadzenie tych operacji w prosty sposób. W tym artykule zaprezentuję Ci jak to zrobić.
Są takie umiejętności, które każdy programujący w dowolnym języku programowania musi umieć posiadać. Nie inaczej jest w Pythonie. W serii „wtorki z Pythonem” będę poruszał także bardziej podstawowe zagadnienia związane z programowaniem, które nie tylko dla osób początkujących mogą stanowić przydatne kompendium wiedzy. W tym tygodniu zajmę się typem danych, jakim są listy.
W zeszłym tygodniu pokazałem Ci w jaki sposób możesz uprościć swój kod. Wiesz już, że zamiast tworzyć duże konstrukcje warunkowe możesz generować nazwę wywoływanej metody „w locie” wykorzystując do tego zmienne. W tym tygodniu kontynuujemy ten temat. Pokażę Ci jak wykorzystać takie dynamicznie generowane odwołanie wraz z własnym słownikiem funkcji do wywołania.