Chciałem przed chwilą dokonać aktualizacji mojej instalacji Cisco Modeling Labs do najnowszych wersji 2.7. Okazało się jednak, że na głównej partycji skończyło się miejsce. Było to trochę zaskakujące. Wszystkie obrazy jak i wirtualne maszyny przechowuję na zupełnie innym woluminie. Co zajmowało prawie cała przestrzeń dysku?
Pamiętacie zapewne, że byłem bardzo rozczarowany Cisco Modeling Labs 2.0. Brakowało mi fantastycznej funkcjonalności z Cisco VIRL pozwalającej w prosty sposób prekonfigurować urządzenia. Pozwalało to inżynierom zaoszczędzić sporo czasu na adresowaniu interfejsów czy konfigurowaniu protokołów. Funkcja ta ma miała nazwę AutoNetKit. Jakiś miesiąc temu postanowiłem, że napiszę własny program wypełniający, choć częściowo, tą lukę. Tak powstał CMLNetKit i mogę powiedzieć, że jego pierwsza wersja gotowa jest do testów.ę
W poprzednim artykule opisałem swoje pierwsze wrażenia po uruchomieniu następcy Cisco VIRL, czyli Cisco Modeling Labs 2.0. Zaznaczyłem, że jednym z potencjalnie silnych punktów CML 2.0 będzie jego API. Jednak do poprawnego działania API wypadałoby zmienić domyślny certyfikat SSL. Przygotowałem dla Was instrukcję jak to zrobić – nie jest to czynność niestety prosta, ale każdy może zainstalować własny certyfikat SSL w CML 2.0
Nareszcie po kilku(nastu) tygodniach czekania mogłem uruchomić następcę słynnego VIRL-a, czyli Cisco Modeling Lab 2.0. Wcześniej produkt był znany pod roboczą nazwą VIRL2, ale stanęło finalnie na CML 2.0. Tak, wiem, w sieci jest już sporo recenzji, zarówno pisanych czy w formie video, Niestety nie jestem pracownikiem Cisco, by mieć dostęp do wewnętrznych wersji od dawna, użytkownikiem wersji Enterprise, która została wydana miesiąc wcześniej i ze względu na cenę pewnie też nie jest dostępna dla każdej firmy. Na szczęście już jest i wczoraj miałem okazję się nieco jej przyjrzeć. Spisałem swoje pierwsze wrażenia. Jest kilka rzeczy, które moim zdaniem zasługują na uwagę (nie jest to kompletna lista na pewno).